Operacja przepukliny - kiedy należy zgłosić się do lekarza?

Czym jest przepuklina? Rodzaje i objawy przepuklin

Przepuklina to choroba o której mówimy, gdy dochodzi do przemieszczenia się narządów wewnętrznych lub ich fragmentów poza jamę ciała, w której normalnie się one znajdują. Miejsce, przez które przemieszcza się fragment narządu, nazywamy wrotami przepukliny. Poza nieprawidłowym przemieszczeniem występuje również uwypuklenie, określane jako worek przepuklinowy. Zmiana ta występuje zazwyczaj w obrębie miejsc, które ze względów anatomicznych są mniej wytrzymałe i podatne na osłabienia. Większe ryzyko pojawienia się przepukliny występuje u osób, które borykają się z przewlekłymi zaparciami, częstymi lub przewlekłymi chorobami dróg oddechowych, a także wykonują ciężką pracę fizyczną. Na powstanie przepukliny bardziej narażone są też kobiety ciężarne oraz osoby otyłe. Ludzie starsi również znajdują się w grupie ryzyka. Jest to spowodowane słabnięciem i wiotczeniem mięśni, do którego dochodzi w podeszłym wieku.

Przepuklina może być wrodzona (wynikają z zaburzeń genetycznych), nabyta lub pooperacyjna. Najczęściej występujące rodzaje przepuklin to przepuklina brzuszna, przepuklina pachwinowa, przepuklina udowa oraz przepuklina pępkowa. Rzadziej zdarzają się przepukliny mosznowe, kresy białej, rozwodu przełykowego, woreczka łzowego czy cewy nerwowej. Do wczesnych objawów przepukliny należą dyskomfort oraz dolegliwości bólowe w okolicy dotkniętej zmianą, zazwyczaj zwiększające się po aktywności fizycznej. Głównym i najbardziej charakterystycznym objawem przepukliny jest jednak widoczny i wyczuwalny guz. Nasila się on oraz boli przy wzroście ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej, czyli na przykład podczas kaszlu lub kichania. Inne dolegliwości, które mogą się pojawić, to uczucie ciągnięcia, wzdęcia i pieczenie. Pojawienie się przepukliny zawsze wymaga wizyty u lekarza. Określi on rodzaj uwypuklenia, jego stan i dobierze odpowiedni sposób leczenia.

Dlaczego trzeba operować przepuklinę?

Operacja przepukliny to standardowa procedura w przypadku wystąpienia przepukliny. Jest ona konieczna, ponieważ nieoperowana przepuklina może uwięznąć - jest to powikłanie, o którym mówimy, gdy wrota przepukliny zacisną się za znajdującymi się w worku jelitami. W efekcie dochodzi do niedrożności jelita, co skutkuje niedokrwieniem, prowadzącym następnie do martwicy. Taka sytuacja może doprowadzić nawet do zgonu - dlatego nie należy ignorować nagłego, silnego bólu w miejscu przepukliny ani gorączki, wzdęć czy zaparć. W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy jak najszybciej udać się do szpitala.

Metody operowanie przepukliny

Przepuklinę można zoperować laparoskopowo lub klasycznie. W przypadku zdecydowania się na tradycyjną technikę otwartą, najczęściej wykorzystuje się beznapięciową metodę Lichtensteina. Metoda ta polega na odprowadzeniu zawartości przepukliny w odpowiednie miejsce, a następnie pokryciu wrót przepukliny siatką polipropylenową, co pozwala uniknąć konieczności napinania okolicznych tkanek. Zmniejsza to dolegliwości bólowe i zapobiega nawrotom schorzenia.

Zabieg laparoskopowy natomiast wykonuje się poprzez wprowadzenie kamery i narzędzi chirurgicznych do kilku małych otworów stworzonych przez chirurga. Mniejsza inwazyjność ma zmniejszyć czas rekonwalescencji.

Kiedy nie operuje się przepukliny?

Z operacyjnego leczenia przepukliny rezygnuje się w trzech przypadkach:

— jeżeli zabieg u pacjenta jest obarczony ze zbyt dużym ryzykiem ze względu na czynniki takie jak ciężkie choroby ogólnoustrojowe czy też podeszły wiek. W tym przypadku stosuje się pas przepuklinowy, który dzięki zdolności do stabilizowania powłok ciała zapobiega przemieszczaniu się narządów do worka przepuklinowego. Pas ten używany jest również w okresie pooperacyjnym - jego zadaniem wtedy jest minimalizacja ryzyka ewentualnego nawrotu schorzenia

— u kobiet w ciąży; wyjątkiem jest sytuacja, w której przepuklina pachwinowa stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia

— u dzieci do drugiego roku życia - przepuklina pępkowa występująca u niemowląt zazwyczaj zamyka się sama w przeciągu dwóch lat, zabieg przeprowadzany jest dopiero wtedy, gdy to nie nastąpi